Gisteren was ik 30, vandaag 44. What the fuck happened? Ik haal een paar keer adem, knipper met mijn ogen en veertien jaar zijn voorbij. Waar zat ik met mijn hoofd? Leefde ik echt zo onbewust? Ik wil niet nog een keer met mijn ogen knipperen en dan 55 zijn. Als de tijd steeds sneller gaat, of lijkt te gaan, dan mag ik weleens in actie komen. Je kunt verspilde tijd niet terugverdienen of inruilen en je kunt tijd ook niet opzijleggen totdat je weet hoe je hem precies wilt besteden. Ondertussen tikt de klok door en we only live once! Er zitten 24 uur in een dag en met de beste wil van de wereld kan ik daar geen 30 van maken. Hoe voeg ik meer tijd toe aan mijn dag en – uiteindelijk – aan mijn leven? Hoe kan ik bewuster leven? Hoe kan ik de tijd vertragen? Time flies when you’re having fun, maar kunnen we ook plezier beleven zonder dat de tijd als een raket aan ons voorbij flitst?

Allereerst moest ik mezelf afvragen of ik die extra uren wel echt nodig zou hebben en als ik ze zou hebben, wat ik er dan mee zou doen. Immers, als je geen doelen hebt of stelt, heb je ook geen tijd nodig om ze te verwezenlijken. Zonder dromen en ambities ben je misschien gewoon tevreden met hoe de tijd voorbijgaat en heb je er niet meer van nodig. Maar mogelijk sta je al een tijdje op de automatische piloot, word je al tijden opgeslokt door de waan van de dag en ben je vergeten hoe dat moet: dromen en ambities koesteren.

Een saai leven heb ik niet, maar soms bekruipt me het gevoel uit de film Groundhog Day (1993), waarin weerman Phil tot zijn verschrikking keer op keer dezelfde dag herleeft. In mijn geval: de wekker gaat, ik maak de kinderen wakker, ik breng de kinderen naar school, ik sport, ik werk, ik kom thuis, ik kook, ik eet met het gezin, ik doe de jongste in bad, ik lees de jongste voor, ik breng de jongste naar bed, ik kijk wat naar Netflix, ik ga naar bed. Repeat. Hoe kan ik dat Groundhog Day-gevoel doorbreken? Hoe kom ik erachter of ik mijn volle potentieel benut?

Leef ik mijn droom? Zijn mijn dromen nog actueel? Zijn ze rea- listisch? Ben ik de persoon uit mijn dromen? Ben ik de beste versie van mezelf? Haal ik alles uit mijn dag? Haal ik alles uit het leven? Haal ik alles uit mezelf? Ben ik eigenlijk wel mezelf? Doe ik wat ikzelf wil, of doe ik wat anderen van me verwachten? Of: doe ik datgene waarvan ik dénk dat anderen dat van me verwachten? En waarom doe ik de dingen die ik doe? Om indruk te maken op mezelf, of op anderen? En als dat laatste het geval is, dan komt wat ik wil bereiken kennelijk niet uit mijn diepgewortelde verlangens, maar worden mijn dromen onbewust vormgegeven door de buitenwereld. Dan kijk ik dus in eerste instantie naar de wereld om me heen en ga ik voorbij aan wat ik diep vanbinnen wil bereiken. Terwijl ik dan druk ben met het leven van anderen te leven, te varen op externe stimuli, gaat mijn echte leven aan me voorbij.